Portugalia była moim małym marzeniem, niosącym za sobą wielkie oczekiwania. Zbieg wielu zdarzeń sprawił, że to właściwie Portugalia nas wybrała. A że lubimy spontany, nie protestowaliśmy 🙂 Bilety kupiliśmy na dzień przed wylotem. Czy warto było?
Lecąc do Porto w grudniowym popłochu, stwierdziliśmy, że najbardziej potrzebujemy totalnego wyluzowania i odpoczynku. Włączyliśmy tempo slow i na kilka dni zapomnieliśmy o zegarku, mailach i Polsce. Kocham ten stan. Bez pośpiechu, bez spiny, bez przewodnika pozwoliliśmy, by Porto po swojemu zapisało białą kartkę wspomnień z jakimi wrócimy.
Podrzucam Wam tutaj: PORTO – CO, GDZIE i ZA ILE? garść informacji praktycznych, czyli trochę o hajsie i logistyce. Liczę na to, że wielu z Was zamarzy, by odwiedzić to niezwykłe miasto…
PIERWSZE WRAŻENIE
Wychodzimy z zabytkowej kamienicy,w której mieści się nasz hostel. Popychamy z trudem ciężkie, rzeźbione drzwi. Na dzień dobry czujemy muśnięcie rześkiego portugalskiego słońca. Jest grudzień. Wigilia. Na termometrze 15 stopni. Uśmiech nie schodzi nam z twarzy. Po chwili orientuję się, że jestem w jednym z najbardziej fotogenicznych miast, jakie kiedykolwiek odwiedziłam. No dalej Porto, pokaż co tam masz?
PORTO Z GÓRY, CZYLI PUNKT WIDOKOWY NA STARE MIASTO
Zwiedzanie Porto warto rozpocząć od punktu widokowego i słynnego mostu Dom Luís nad rzeką Douro. Wysiadając na stacji metra Jardim do Morro przywita Was panorama na starą dzielnicę Porto – Ribeirę, która od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. W duszy Porto odbija się pewien niewidzialny pierwiastek melancholii, a jednocześnie pasji życia i radości. Już chyba rozumiem sens portugalskiego fado. Widok na wijącą się w dolinie rzekę, czerwone dachy domów i fragmenty muru średniowiecznego miasta, nie tylko sprawią, że od razu je polubicie, ale również okiełznacie tę część Porto i ogarniecie logistycznie jego zabudowę. Stojąc u szczytu, pewnie od razu stwierdzicie: „chodźmy na dół!”. Tak też zrobiliśmy.
WIDOK Z PUNKTU WIDOKOWEGO
ZEJŚCIE ULICZKAMI NA STARE MIASTO
Ciasne i strome uliczki tworzą kręte korytarze. W słoneczne dni trochę chłodu zapewniają wysokie mury z surowego kamienia. Kolorowe drzwi i okiennice oraz niesforna zabudowa wyglądają uroczo. Jeśli lubicie robić zdjęcia, pewnie długi czas zajmie Wam zejście nad brzeg rzeki.
Jesteśmy na dole! Wita nas muzyka ulicznych artystów, dźwięk stukających lampek wina i widok drewnianych łodzi przybijających do brzegu. To dopiero grudniowy relaks. Koniecznie wybierzcie się na stare miasto również wieczorem! W knajpkach nad rzeką do późnej nocy można zajadać lokalne tapasy, pić wino i słuchać muzyki. Widok dopieszcza wszystkie zmysły.
KSIĘGARNIA HARREGO POTTERA
To miejsce mnie urzekło! Nie trzeba być fanem ani literatury, ani „Harrego Pottera” (ja nim nie jestem!), by wchodząc za drewniane drzwi neogotyckiej kamienicy, w której mieści się księgarnia Lello, wydusić z siebie głośne: WOW!
Księgarnia Lello uznawana jest za jedną z najpiękniejszych na świecie i trudno temu zaprzeczyć! Drewniane, ciężkie regały wypełniają tysiące książek z przeróżnych dziecin, w wielu językach. Okrągłe, rzeźbione schody, sączące się przez barwne witraże słońce, stare lampy i muzyka, sprawią, że nie będzie Wam się chciało stamtąd wychodzić. Nic dziwnego, że wnętrza i panująca atmosfera zainspirowały J.K. Rowling tak bardzo, że w jej głowie narodziła się idea Harrego Pottera. Przekraczając próg księgarni faktycznie na chwilę poczujecie się jak w Hogwarcie.
ŚWIAT NIEBIESKICH MOZAIK
Po kilku dniach w Porto, wracając do Warszawy, miałach ochotę zrobić generalny remont i wykafelkować całe mieszkanie na niebiesko. Na szczęście już mi trochę minęło. Niebieskie, przepiękne mozaiki są charakterystyczną dekoracją nie tylko kościołów i kaplic. Kafelkami wyłożone są domy, mury, stacje metra, wnętrza restauracji i mieszkań, a nawet dworzec. Azulejos – bo tak nazywają się ceramiczne płytki, przywieźli na Półwysep Iberyjski Arabowie. To symbol sztuki narodowej, obecny niemal w każdej uliczce. Niebieskie niespodzianki wyłaniają się co kilka kroków.
KOŚCIOŁY TO NIE MOJA BAJKA, ALE TE W PORTO ZASŁUGUJĄ NA WRÓŻNIENIE
Nie kręcą mnie kościoły, a podczas podróży rzadko do nich zaglądam. Jeśli już, to ze względu na ciekawą architekturę. Tak właśnie było w Porto. Słyszałam, że mieszkańcy tej części Portugalii są bardzo religijni, a świadectwem głębokiej wiary są niezliczone kościoły, katedry i klasztory. Podrzucam Wam nazwy kilku imponujących świątyń, które warto zaznaczyć na swojej mapie: Igreja dos Carmelitas, Igreja de St. Ildefons (Kościół św. Ildefonsa), Igreja de Santa Clara. Jeśli kogoś zabolą nogi, to tuż obok kościoła z poniższego zdjęcia znajduje się przystanek tramwajowy. Przejażdżka charakterystycznym dla Porto tramwajem, to jedna z atrakcji miasta.
IGREJA DOS CARMELITAS
Stare miasto Porto jest bardzo kameralne. Wszystkie główne atrakcje są blisko siebie, nie musicie wciąż jeździć metrem z jednego końca na drugi. Wchodząc w uliczne zakamarki na pewno warto zajrzeć do teatru oraz na dworzec Estação São Bento, który zbudowano na miejscu dawnego klasztoru. Widząc budynek z zewnątrz pewnie nie będziecie się spodziewać, że w środku hala wypełniona jest po sufit azulejos. To najładniejszy dworzec jaki widziałam.
HALA DWORCA
RANDKA Z ATLANTYKIEM
Nie widziałeś morza albo oceanu, to trip się nie liczy. Oto moje jakże głębokie motto. Woda to mój żywioł, więc nie wyobrażałam sobie wizyty w Porto, nawet zimą, bez kilku głębokich oddechów nad Atlantykiem. Lokalsi polecali nam dwa miejsca na tę randkę: Matosinhos oraz Foz do Douro przy ujściu rzeki. Wybraliśmy Matosinhos. Można również upiec dwie pieczenie na jednym ogniu i pokusić się o długi spacer po piasku – idąc wybrzeżem 4,5 kilometra dojdziecie do ujścia rzeki. Niestety podczas naszego tripa pogoda nagle się zepsuła i zaszyliśmy się w jednej z kafejek na tosty.
Plaża Matosinhos znajduje się ok. 20 minut drogi metrem od centrum Porto (stacja Matosinhos Sul). Szeroką, piaszczystą plaże otaczają kawiarnie i apartamenty. W lecie musi być tam cudownie! Szczególnie, gdy poza wylegiwaniem się na słońcu, ktoś ma zajawkę na surfing! 🙂
SŁYNNA ULICA SANTA CATARINA
Największą ulicą handlową w Porto jest Santa Catarina. Znajdziecie tu masę kawiarenek, knajpek, restauracji, ale również sklepów kuszących wystawami. Można tu kupić dobre wino, pamiątki, ubrania i inne gadżety. Na Santa Catarina znajduje się również najsłynniejsza restauracja Majestic Cafe, która istnieje od 1923 roku. Warto tam zajrzeć, chociaż na szybką kawę. Bogate wnętrze robi wrażenie, a stojące po środku pianino i płynący z głośników jazz wprawią Was w świetny nastrój. Czasami przed restauracją ustawia się kolejka. Warto poczekać. Rzecz jasna ceny są znacznie wyższe, niż w innych restauracjach.
MAJESTIC CAFE
LISTA MUST SEE & MUST HAVE – CO WARTO ZOBACZYĆ?
…czyli krótkie podsumowanie, ułatwiające opcję kopiuj – wklej 🙂
- punkt widokowy i most Dom Luís
- zejście ulicami starego miasta nad brzeg rzeki Douro
- przejażdżka zabytkowym tramwajem
- spacer nad rzeką Douro
- księgarnia Lello
- kolacja i lampka wina nad rzeką późnym wieczorem
- spotkanie z Atlantykiem
- niebieski szlak mozaik
- dworzec kolejowy
- uczta nie tylko dla podniebienia w Majestic Cafe
- Santa Catarina
KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA
Porto wciąż konkuruje z Lizboną o względy turystów. Jestem pewna, że wrócę do Portugalii, a wtedy chętnie skonfrontuję Porto z jego największą rywalką.
Jeśli macie ochotę na więcej, zapraszam na 6-minutową pigułkę z Porto: VLOG – PORTO W PIGUŁCE
Enjoy! 🙂
