Wyobrażenia vs rzeczywistość. Czy w Wilnie grawitacja rządzi się innymi prawami i co sprawia, że można tam odlecieć w kosmos? Oto moje TOP 5 z Wilna!
Wilno to prawie polskie miasto. Polacy są najliczniejszą mniejszością narodową na Litwie, a w samej stolicy jest nas ponad 88 tysięcy. Na ulicy większość rozumie polski, a w restauracjach są nawet karty w menu w naszym języku. Oczywiście można by długo pisać o losach splatających ze sobą Litwę i Polskę, czy podyskutować o inwokacji Mickiewicza. Nie chcę wyjść na ignorantkę, bo i historia mnie interesuje i literaturę uwielbiam, ale oto co najbardziej zapamiętałam z Wilna:
1. Jedzenie – turbo dobre !
Śledzie powyżej to są turbo śledzie z turbo marynowaną czerwoną cebulą. Gdy żołądek odmawia posłuszeństwa, najlepiej zjeść je oczami : ) Kuchnia litewska jest prosta, tłusta i pyszna! O dodatkową dawkę kalorii (niestety) i przyjemności dba zacne trio, czyli chleb, śmietana i ziemniaki, dodawane do większości potraw. Ciemny chleb zawsze był najważniejszym elementem stołu litewskiego i do dziś pozostaje jego symbolem. Ma prawie czarny kolor, lekko kwaśny smak, a poza miodem dodaje się do niego kminek, co razem tworzy aromatyczną mieszankę dla podniebienia.
Chłodnik litewski, czyli zupa z buraków, z dodatkiem kefiru albo kwaśnego mleka, podawana na zimno w towarzystwie koperku i startego ogórka, to także danie narodowe. Ten chłodnik, który widzicie wyżej to mój absolutny numer jeden. Zaraz za nim stawiam barszcz czerwony, jak większość dań i zup na Litwie, podawany z kleksem śmietany i pieczywem.
A 'na deser’ – kaloryczne bomby, czyli cepeliny. Znane w Polsce jako pyzy z tartych ziemniaków, z dodatkiem mąki i mięsnym farszem w środku. Podawane ze śmietaną i boczkiem.
W restauracjach na Starym Mieście ceny są oczywiście nieco wyższe. Dwudaniowy obiad to wydatek około 10 euro. Zupy zaczynają się od ok. 2 euro, a dania od 6 euro wzwyż. Jedna z knajpek, którą polecam to Amatininku Uzeiga. To właśnie ona urzekła mnie pysznym chłodnikiem. Dla droższych restauracji oczywiście jak zawsze (no może poza Szwajcarią i Skandynawią) istnieje tańsza alternatywa:
2. Lokalny targ pełen smakołyków
Kilkaset metrów od Ostrej Bramy prowadzącej wprost do serca wileńskiej Starówki, znajdują się hale targowe, w których mieszkańcy zaopatrują się w mięso, ryby, owoce, czy pieczywo. Można też kupić naturalne produkty z pobliskich wiosek – swojskie wędliny, miód, czy konfitury. Targ czynny jest do godzin popołudniowych, ale najlepszy wybór i najwięcej straganów otwartych jest przed południem. Zanim wyruszyliśmy z powrotem do Polski zaopatrzyliśmy się tam w tradycyjny, litewski chleb, owoce i ryby.
Wspomnę o jeszcze jednym punkcie kulinarnym. Mianowice na przeciwko wyjścia z hali znajduje się bistro z litewskimi, tradycyjnymi przysmakami. Przypomina trochę bar mleczny – smacznie i tanio. Cepeliny domowej roboty można tu zjeść nawet za 1,50 euro.
3. Magiczny zawrót głowy, czyli Muzeum Iluzji
W centralnej części Starego Miasta, dla kontrastu ktoś wymyślił, że zrobi Muzeum Iluzji. Otwarto je latem 2016 roku, więc to jeszcze świeża atrakcja na turystycznej mapie Wilna. Wizyta w muzeum to po prostu fajna zabawa i ciekawa pamiątka uwieczniona na zdjęciach wykorzystujących zabawę perspektywą. Można się pośmiać i zrobić psikusa naszym zmysłom. Koszt biletu to 10 euro. Jeśli macie ochotę się powygłupiać to zajrzyjcie do tego miejsca, ale na tle innych atrakcji i muzeów, nie jest to tania rozrywka.
4. Kręte uliczki Starego Miasta
Wileńskie Stare Miasto jest bardzo kameralne. Choć na początku biorąc mapę do ręki, wydaje się całkiem spore, szybko okazuje się, że z jednego końca na drugi, można przejść w kilka minut. Szwendanie się uliczkami pełnymi starych, podniszczonych kamienic, podwórek, kawiarni i knajpek, to coś dla mnie. Zanim pojechałam do Wilna, wydawało mi się, że nie będzie to raczej najpiękniejsza stolica europejska jaką zobaczę. Miło mnie to miasto zaskoczyło, swoim klimatem, architekturą i życzliwymi ludźmi.
W Wilnie znajduje się również sporo zabytkowych kościołów, a ponieważ nie jestem ich fanką nie będę o nich pisać. Tylko niektóre kościoły przykuwają moją uwagę i to ze względu na ciekawą architekturę.
KOŚCIÓŁ ŚW. ANNY
5. Ulica Literacka
Absolutnie magiczną i najpiękniejszą uliczką Starego Miasta jest ulica Literacka. Na przełomie XIX i XX wieku mieściły się tu liczne księgarnie. Ale to miejsce szczególne, także dlatego, że mieszkał tu Adam Mickiewicz. Magia literatury odbija się na ścianach kamienic. Widnieją na nich tabliczki z wizerunkami pisarzy i fragmentami utworów literackich. Wmurowane w ścianę dzieła artystów tworzą urocze kolaże. Wśród kolorowych obrazków trafiłam na wiersz Ildefonsa Gałczyńskiego, który mieszkał i tworzył w Wilnie od 1934 roku przez dwa lata.
Dziś na ulicy Literackiej wciąż znajdują się kawiarnie, w których można poczytać książki nagromadzone na starych półkach, antykwariaty i jeden fantastyczny sklepik:
To ekologiczny sklepik z lokalnymi rarytasami. Można w nim kupić nie tylko owoce, orzechy, soki i konfitury, ale także swojskie sery czy kiełbasę. Jeśli chcecie przywieźć do domu smaki z litewskiego ogródka, to dobre miejsce na kupienie takiej pamiątki.
Wilno to miasto, które idealnie nadaje się na weekendowy wypad. Jeśli planujecie kilkudniowy wyjazd, np. majówkę, to warto litewską stolicę połączyć z Łotwą i wizytą w Rydze, o której pisałam Wam kilka dni temu: ŁOTWA: RYGA – MIASTO POSKLEJANE. CZY WARTO TAM JECHAĆ?
