FILIP CHAJZER O ZANZIBARZE I PODRÓŻNICZYCH ZAJAWKACH

Filip Chajzer o Zanzibarze, polskich zakamarkach, w których odpoczywa weekendami i o swoich najbliższych planach podróżniczych. Jednak hitem tego wywiadu są anegdoty z Zanzibaru.

t: Pierwsze skojarzenie jakie wywołało w Tobie słowo PODRÓŻ, to „rajzefiber”. Jak przeżywasz swoje  rajzefiber? Pytam dlatego, że u niektórych to nie tylko pozytywna ekscytacja, ale także rozdrażnienie, a nawet  konflikty w rodzinie : )

Filip Chajzer: U mnie to stan podekscytowania na trzy dni przed wyjazdem, a ostatniego dnia przed wyjazdem brak snu. Oczywiście to, że zgubię wszystko na trzy minuty przed wyjściem z domu i zapomnę tego paszportu, ręcznika, czy kąpielówek, to jest tak oczywiste, że już nawet nie mam siły się tym przejmować. Wychodząc z walizką, ja i tak wiem, że zapomniałem połowę rzeczy i naturalnie tak się dzieje.

t: A jest coś czego nigdy nie zapominasz?
F: Karty płatniczej. Całą resztę to tam chrzanić, ale karta musi być.

t: Dużo wydajesz pieniędzy na podróże?
F: Ja bardzo dużo pracuje, więc jak wyjeżdżam, to rzadko, ale na wypasie. Pewnie gdyby to rozłożyć, to statystycznie jestem gdzieś w średniej.

t: Ostatni Twój wypas był na Zanzibarze. Jak było?
F: Zanzibar to jest prawdziwy raj. Możesz tam zamieszkać w domku z trzciny, w którym jest łóżko, baldachim i łazienka, a gdy budzisz się rano i wychodzisz z domku, wyłania się przed tobą pocztówka. Taki wręcz tandetny rajski lanszaft. Możesz też pojechać do hotelu po drugiej strony wyspy, gdzie tygodniowy pobyt kosztuje 30 tysięcy złotych i dostajesz swój bungalow z prywatnym basenem i z własnym dostępem do oceanu. Na Zanzibarze doznałem szoku, bo to jest tak odrębna kultura… Ja do tej pory w Afryce, to byłem w Tunezji i w Egipcie. To była moja cała Afryka. A jednak Tanzania to już taka Afryka z krwi i kości, w związku z czym mentalność i to jak ci ludzie żyją i myślą, to jest zderzenie się z jakąś ścianą. Dla mnie to było bardzo ciekawe doświadczenie.

t: Kiedy pojechałam pierwszy raz do takiej właśnie Afryki z krwi i kości, byłam trochę zawiedziona, bo w przeciwieństwie do innych kontynentów, lokalni mieszkańcy nie traktowali rozmowy ze mną jak  doświadczenia i przygody, a właściwie widzieli w moich oczach tylko dolary. Jak odebrałeś mieszkańców Zanzibaru? 

F: Chyba faktycznie tak jest. Oni są bardzo nastawieni na komercję. Szczególnie miejscowa policja, która zatrzymuje cię tylko po to, żeby dostać, w przeliczeniu, 10 złotych i przypieprza się do wszystkiego. Robią problemy turystom tylko po to, żeby im zapłacić. Generalnie ich mentalność jest tak kosmiczna…

t: Co Cię najbardziej zaskoczyło?
F: Mam kilka historii, które opowiadam znajomym. Oni tylko otwierają japę i mówią: „Ale jak to”?

ANEGDOTY FILIPA CHAJZERA Z ZANZIBARU:

CZĘŚĆ 1: „DZIWNA AKCJA, CZYLI JAK UNIKNĄĆ GWAŁTU POPABAŁY?”

F: Wypożyczyliśmy na wyspie samochód, chociaż w hotelu nam odradzano. Właściciel mówił, że to nie najlepszy pomysł, że po zmroku się robi trochę niebezpiecznie, nie że nas zeżre jakiś szaman, ale że te drogi po prostu są jakie są… No, więc pojechaliśmy pozwiedzać wyspę, wracamy i dzieje się dziwna akcja. Jedziemy przez puszczę, asfalcik wylany i w ostatniej chwili hamowanie, pisk opon. Zatrzymałem się tyle [czyt. Filip pokazuje jakieś 30 cm] od głowy człowieka śpiącego na asfalcie. Ten ktoś zrobił sobie z asfaltu poduszkę, bo resztę ciała miał na poboczu. Myślę sobie – dziwne, ale okej, w końcu to Afryka. Jadę powoli dalej i sytuacja się powtarza, kolejny śpi z głową na asfalcie, a potem kolejny. Po powrocie do hotelu pytam właściciela, o co w ogóle chodzi. A on na to, że w wiosce grasuje tej nocy POPABAŁA. Kim jest Popabała?

Otóż Popabała to pół nietoperz, pół mężczyzna, który gwałci mężczyzn śpiących w domach. Jedynym ratunkiem przed gwałtem Popabały jest spanie poza domem. Wyobraź sobie, że ludzie wierzą w to do takiego stopnia, że gdy rozbawiony całą sytuacją zapytałem o Popabałę kelnera, ten się oburzył i powiedział, żeby z tego nie żartować, bo to sprawa poważna. Ja się go pytam:
– Ty, stary, a on nie może sobie gwałcić kobiet?
Na co on z poważną miną, po chwilii zastanowienia:
– Może. Ale nie lubi.

CZĘŚĆ 2: „DINOZAURY WCIĄŻ ŻYJĄ”

F:Przychodzi ten sam kelner następnego wieczoru i po twarzy od razu widać, że taką jakąś ma rozkminę. W końcu mówi:
– Ja się dziwie Wam Europejczykom, że przyjeżdżacie tu, oglądacie te zwierzęta, tą zebrę, tego słonia. Przecież u siebie macie takie piękne zwierzęta.
To ja sobie myślę: co za gość, widział żubra! Niesamowite! Zaraz porozmawiamy o tym, co żyje w Puszczy Białowieskiej, to piękne.
– To jakie znasz zwierzęta z Polski, z Europy? – pytam kelnera.
A on pokazuje na telewizor. Patrzę, a tam leci właśnie „Park Jurajski”.
Oni nie mają kompletnie rozróżnienia między fikcją, a rzeczywistością. Jak coś jest w telewizji to biorą to za prawdę 1 do 1. Oglądają „Supermana” i skoro jest w telewizji to znaczy, że musi istnieć…

CURRY NIE ISTNIEJE 

t: Co się je na Zanzibarze?
F: Zanzibar jest polską wyspą. Tam jest osiem, a może teraz już więcej, polskich hoteli. Tak naprawdę w każdym rejonie wyspy masz jakiś ośrodek polskości i ci Polacy, którzy są właścicielami, bardzo dbają o kuchnię.
t: Ale schabowego tam nie jadłeś?
F: Nie : ) Tu chodzi o fusion kuchnię, w której genialnie łączy się smaki i robi kombinacje z tego, co Zanzibar ma w sobie najlepsze. Ryby, owoce morza, ale także przyprawy. Na wyspie jest wiele plantacji roślin. Można na przykład zobaczyć jak wygląda uprawa cynamonu, ananasów. Tam dowiedziałem się na przykład, jak robi się curry. Ja w ogóle myślałem, że curry istnieje. Okazuje się, że curry nie istnieje, bo to mieszanka przypraw, m.in. kurkumy, cynamonu czy gałki muszkotałowej.

RADY FILIPA CHAJZERA – DLA TYCH KTÓRZY PLANUJĄ WYJAZD NA ZANZIBAR

t: Z jakimi problemami borykają się mieszkańcy Zanzibaru? Jak można im pomóc? Co ewentualnie zabrać dla nich z Polski?
F: Klapki! Koszulki! Bluzy! Jak mieszkaniec Zanzibaru ma dwa te same buty, to jest mega prestiżowy gość! Ja całą walizkę tak jak miałem, tak ją po prostu rozdałem w najbliższej wiosce. Najlepsze jest to, że zadzwonił do mnie właściciel hotelu, z którym się tam zaprzyjaźniłem i powiedział, że ci, którym dałem koszulki z logo zachodniej firmy, to zakładają je tylko od święta i na ważne wydarzenia rodzinne. Zatem, żeby pomóc tym ludziom, najlepiej to zrobić tak: wziąć ciuchy, w których będziemy chodzić przez te dwa tygodnie, a potem je po prostu zostawić.

t: Afryka kojarzy się z ubóstwem, ale…
F: ..ale jest droga! To nie jest tak, że skoro jest bieda, to jest tanio. Oni na wszystkim chcą robić biznes. Na czym się tylko da.

t: A jakie są ceny jedzenia, wypożyczenia sprzętu wodnego, itd.?
F: Trzeba się nastawić na to, że ceny są amerykańskie albo takie jak w Zachodniej Europie.

ULUBIONE ZAKĄTKI POLSKI I WEEKENDY NA RELAKSIE 

t: Wiem, że prywatnie często wyjeżdżasz w różne zakątki Polski. Jak nie jeziora, to góry, Wisła, Zakopane. Jesteś takim wyjazdowym patriotą?
F: Zdecydowanie tak. Mam swoją motorówkę i dla mnie każda godzina spędzona na Narwi to absolutny relaks. Kiedy pływam po Jeziorze Zegrzyńskim i okolicach, wtedy naprawdę odpoczywam. Rzucam kotwicę, biorę gazetę i to jest dla mnie mega wartościowe, bo doładowuje akumulator. Woda generalnie ładuje mnie pozytywną energią.

t: A dalsze kierunki?
F: Hel. Ja jestem zakochany w Półwyspie Helskim. Uważam, że nigdzie nie ma piękniejszych plaż. Mimo, że nie jest za ciepło, a pogoda niepewna. Tak czy inaczej, ten zapach, jod, piasek, ta „mąka”, która ci się przesypuje przez palce – uwielbiam to.

PLANY WAKACYJNE FILIPA 

t: Jakie kraje i miejsca planujesz zobaczyć w tym roku?
F: Najbliższy wyjazd w maju planuję do Portugalii, a dokładnie do Porto. Właściwie to moje destynacje zależą też od tego, gdzie znajdę fajną ofertę. Lecę tam, gdzie los chce – to znaczy gdzie obniża ceny biletów : ) Tak właśnie ostatnio zrobiłem z Izraelem i zakochałem się w tym kraju! Jestem totalnym fanem Izraela! To jak zaskoczył mnie Tel Awiw i jakim pięknym miastem jest, to niesamowite. Żyją tam wspaniali, inteligentni i mądrzy ludzie. Wchodzisz do jakiejkolwiek knajpy, sklepu, spotykasz rzemieślnika, handlarza i rozmawiasz z nimi bez końca na temat sztuki, renowacji mebli, polityki.

t: A czułeś niewidzialną chemię w powietrzu w Jerozolimie, ten mistycyzm Ziemi Świętej?
F: To robi wrażenie. W Jerozolimie niesamowite jest to, że ci wszyscy ludzie, którzy żyli wtedy, kiedy krzyżowano Jezusa, tak samo żyją dzisiaj – obok siebie. To jest nieprawdopodobne. Nam się wydaje w Polsce, po tych wszystkich doniesieniach o zamachach i konfliktach, że ci ludzie się tam wszyscy nienawidzą. A to jest gówno prawda.

t: Na mnie w Izraelu zrobiły także wrażenie kobiety – żołnierki z ogromnymi kałachami w rękach…
F: One są cudowne. Najgorsze jest to, że mnie to kręci… Szczególnie jak mi jedna zajechała drogę, gdy jechałem wypożyczonym samochodem i wpisywałem coś w nawigację. Nagle widzę światła koguta i wielkiego Chevroleta zajeżdżającego mi drogę. W środku siedzi przepiękna dziewczyna – żołnierka z fajką w ustach. Zaciąga się ostatni raz papierosem, wyrzuca go, najpierw wysiada karabin, potem ONA i mówi:
– I co? Skąd Ty jesteś?
– Z Polski. – odpowiadam.
– A w Polsce też sobie tak pykasz w telefon jak sobie jedziesz? Tu jest Izrael i tu się nie pyka w telefon! –  zabrzmiała groźnie i nie brakowało jej pewności siebie. Nie pozostało mi nic innego, jak grzecznie przeprosić. Na moje „przepraszam”, odpowiedziała tylko: – Dobra, już jedź, leszczu….
I co zrobisz, jak nic nie zrobisz? : )

t: Z tego co wiem, do 19:00 musisz zmontować materiał, więc nie zagaduję Cię dłużej. Dzięki Filip!
F: Dzięki i wracam na montaż!